بخش دهم؛ اقتصاد و معیشت:
- همانطور که اشاره شد در زمان صدام مردم پول چندانی نداشتند تا خرج کنند. با سقوط صدام حقوق کارکنان دولت افزایش یافت به عنوان نمونه حقوق دبیران 100 برابر شد. همچنین به علت سقوط صدام کسب و کار در مناطق زیارتی رونق گرفت در نتیجه میزان نقدینگی جامعه عراق بسیار زیاد شد که منجر به افزایش قیمتها گردید. در واقع افزایش پول در دست مردم، کمکی اساسی به آنها نکرد زیرا از یک طرف قیمتها نیز افزایش یافت و از سوی دیگر مردم عراق به تهیه اقلامی علاقه مند شدند که تا کنون از آنها محروم مانده بودند. وسایلی چون اتومبیل، ماهواره، لباس های مد روز و ... (مصرف گرایی)
- همچنین با افزایش درآمدها و ایجاد دانشگاههای غیردولتی، ورود به دانشگاه ارزش شد. کسانی که معدل حضور در دانشگاه دولتی را ندارند وارد دانشگاههای آزاد می شوند و در قبال پرداخت شهریه تحصیل می کنند. البته میزان شهریه دانشگاههای غیر دولتی به مراتب پایینتر از شهریه دانشگاههای آزاد، غیرانتفاعی و حتی پیام نور در ایران است.
- شغل بسیاری از عراقیها خصوصا در شهرهای زیارتی، کسب و کار در بازار، رانندگی و جابجایی مسافرین است. یعنی اقتصاد شهرهای نجف و خصوصا کربلا به مسافرین ایرانی وابسته است و در صورت عدم حضور ایرانیان در مشاهد شریفه بسیاری از کسبه عراقی ضربه جدی خواهند خورد.
- به طور کلی بیکاری در جامعه عراق پدیده ای رایج و مشاغل تولیدی بسیار کم است. جامعه عراق عمده مایحتاج خود را وارد می کند و تعداد کارخانه های تولیدی در این کشور اندک می باشد. تعداد بسیار زیادی از مردم نیز در فقر مالی به سر می برند. آینده شغلی جوانان و حتی دانشجویان چندان مشخص نیست.